Ik ben hier nou al ruim 1,5 maand en nu al een nationale bekendheid! Ja hoor, deze jongen stond samen met de andere internationale studenten van de ESAN in "El Commercio: diario lider en el Perú te mantiene informado de los acontecimientos más importantes noticias del Perú y del mundo" oftewel in de grootste krant van het land. Netjes in formele kleding en al, dus ze zullen op dit moment wel aan het achterhalen zijn wie die knappe jongen was, misschien wel voor de televisie ofzo... Er was een fotograaf langsgekomen op de universiteit om foto's te maken voor publiciteitsdoeleinden, en dat beviel ze natuurlijk wel, dus we werden gelijk een paar dagen later gevraagd voor een grote fotoshoot. Maarja, al dat modellenwerk gaat je niet in de kouwe kleren zitten natuurlijk, vooral niet als het 30 graden buiten is en je moet foto's maken met je pak aan en alles. Dus een tegemoetkoming van 50 dollar was erg wenselijk (wat hier echt veel geld is). We moesten dan wel om 8:30 uur op de universiteit zijn om te beginnen, tot 14:30. Met andere woorden 6 uur achter elkaar foto's schieten, met allemaal dames die er speciaal voor kwamen en zogenaamd "ESAN-studenten" moesten voorstellen. De gemiddelde participant was dan ook 10 jaar jonger dan het gemiddelde van 35 hier, en het meest uitgeoefende beroep was "tandarts", wat hier ook niet echt gebruikelijk is! Verder weer heel veel tijd doorgebracht verder op de universiteit de afgelopen 2 weken, ik zit er al aan te denken om mijn matras hier neer te leggen. Er zijn dan ook wel aardig wat studenten hier, die je af en toe in zo'n ruimte ziet slapen. Deze universiteit is namelijk 24 uur per dag open, en rond de 360 dagen per jaar. ESAN kent geen vakanties en geen openingstijden, alleen maar met kerst en oud&nieuw zijn ze even gesloten. De werkdruk hier is dan ook zo hoog, dat mensen hier uit Lima zelfs een huisje huren dichtbij de universiteit, omdat ze het half uurtje rijden heen en terug nodig hebben om te studeren! Misschien dat dat wel een beetje verklaard hoeveel tijd ik hier dan ook doorbreng op de universiteit (dagen vaak van 9:00 tot 19:00 uur). Toch zeggen de compañeros van mijn grupos altijd dat ik meer leer op Barranco Boulevard dan op de ESAN, salsa dus!

Perú, dios te ama. Ik ben hier nu al meer dan een maand, en om eerlijk te zijn... 't is hier fantastisch, vakantieman! Nog steeds dus. Een tijdje even niks gepost, en eigenlijk is dat omdat ik de laatste 2 weken niet zo bijsterveel beleefd heb. Alweer redelijk druk met de universiteit, en voor de rest... ja, zijn gangetje: veel gezelligheid, veel cerveza, en veel mooie vrouwen. Ik houd daar ook niet van hoor! Hier hebben ze alles op televisie wat ze in Nederland hebben, alleen vaak dan nog véél meer. Zo zie je hier ook vaak de doelpunten PSV op tv, omdat Farfan hier vandaan komt. Zo zag ik ook op tv wat surfspots voorbij komen waaronder Punta Hermosa, 5 minuten van Playa de Silencio.Punta Hermosa is overigens een heel leuk strand, met hele goede golven. Mensen in mijn huis wilden dus ook wel graag een keer gaan surfen, dus het/mijn plan: zondagmorgen om 8 uur op om naar la Playa te gaan en daar proberen een surfplank te huren. Dit scheen geen makkelijke opgave te zijn (óók omdat ik zaterdag pas om half 7 thuis was), aangezien iedereen ons ergens anders op stuurde. Maar, we besloten om iemand met een surfplank te gaan vragen, en opeens hadden we precies de juiste persoon: Bernardo. Die zou het wel even voor ons gaan regelen. Zo is het gezegd, en zo is het gebeurd. We kwamen bij een Hostal op de boulevard van Punto Hermosa, bij een man (die uit zijn bed was getrokken) die ons de surfboards zou verhuren voor 5 dollar per stuk voor de hele dag. Dus met ons surfboard in ons hand het strand op, ready to dance the plank. De hele middag hebben we met Bernardino en zijn vriendin gesurft en op het strand gelegen en wederom was het weer eens muy divertido. Wel nog aardig wat schammetjes aan over gehouden, de golven waren hoog, en eindigden op een soort van rif met rotsen eronder. Je moest dan ook een stuk terugpeddelen naar de zijkant terwijl de golven over je heen slaan. Op het eind dus een grote snee in mijn hand, en een kleintje in mijn voet rijker. Bernardo heeft me verder nog uitgenodigd om een weekend met anderen langs te komen in februari. Hier heeft iedereen namelijk zomervakantie, en ligt heel Perú aan het strand. De strandfeestjes schijnen heel erg leuk te zijn. Dus wellicht een heel goed idee voor de nabije toekomst. Trouwens, mijn salsa-lessen zijn ook nog doorgegaan, 3 lessen gehad en ik begin het al aardig te beheersen. Ik vind het trouwens echt fantastisch de manier waarop ze hier dansen tijdens het uitgaan, echt veel leuker zo in een pareja (paar). Het is ook zeker geen gek idee om in Nederland wat meer danscultuur in te voeren. Muchachas, ik ga jullie het allemaal leren!

Zaterdag gingen we naar het strand voor una fiesta a la playa, die een jongen hier in het huis had georganiseerd. Op Playa Silencio was een strandtentje voor ons afgehuurd, waar we 's nachts ook op het strand sliepen. Het hele strand was leeg, maar alle ingrediënten waren aanwezig: een mannetje/vrouwtje of 25, een mannetje of 5 bewaking, een deejay om de hele nacht salsa (of iets wat er op lijkt) te kunnen dansen, en heel veel (en hele goedkope) alcohol. Het leek soms echt een droomfeestje, een geweldige anturage: een verlaten caribisch strand met hangmatten en alles; temptation island deed weer eens heel pitoresk aan... Maarja, de volgende dag was iedereen heel erg moe natuurlijk, veel geslapen had bijna niemand en ik voelde me nog steeds heel erg slecht. Ik had dan ook de hele nacht water gedronken, geen bier voor mij helaas. Zondag zijn we nog tot een uurtje of 3 's middags op het strand blijven beachbinken. Daarna naar huis en 's avonds naar een verjaardag van de neef van mijn peruaanse salsa-leraar. Eindelijk bij een peruaanse familie thuis, en wat was die verjaardag anders dan in Nederland! In de eerste plaats stond er bijna niks in het huis, kale ruimtes. Later werd het dan ook duidelijk dat Peruanen dat ook helemaal niet nodig hebben. Alles wat zij nodig hebben is een goede muziekinstallatie en een grote lege ruimte om te kunnen dansen. Geen saaie verjaardagen, met een schaaltje pinda's in het midden, maar gewoon lekker Reggaeton, Salsa en Meringue dansen met alle aanwezigen (waaronder dus ook vrouwen die ouder zijn dan mijn moeder). Het hoogtepunt was dan ook wanneer Cumpleaños werd ingezet (Vicente stond klaar om uit volle borst mee te zingen), maar hier doen ze het weer eens anders. De vader van die jongen kwam de huiskamer binnen met een gitaartje en een hoed, en zette een serenade in... WOW! en daarna kwam dus pas happy birthday, en dáárna cumpleaños feliz. Ik heb al besloten: 10 oktober wil ik dat ook als ik jarig ben. Ik kan me niet eens meer herinneren dat mensen ooit voor mij gezongen hebben, Jeffrey (acá: Jorge) we vieren onze verjaardag hier...