Omdat ik weet dat iedereen zich gelijk zorgen om me gaat maken, had ik het niet in mijn weblog geplaatst. Maar sinds ik hier ben in Lima, heb ik heel erg last van mijn maag. Ik bespaar jullie de details. Dinsdag, na mijn tweede salsa-les, ging het dan echt goed fout. Ik stortte even helemaal in, en alles wat ik die dag had gegeten kwam er in een 1-uur-durende-marathon-toilet-bezoek uit. Aangezien ik me niet echt heel erg zwak voelde ben ik gewoon met alles doorgegaan, maar woensdag en donderdag heb ik dan toch echt 2 dagen rust genomen. Oftewel, misselijk halve dagen op bed liggen. Ook heb ik maar besloten om wat rustiger aan te gaan doen en een vak te laten vallen. Vincent woog voordat hij vertrok naar Perú 78-79 kilootjes schoon aan de haak, zoals altijd... Nu weeg ik echter nog maar 70.5 kilootjes, de eetlust is vrijwel totaal verdwenen, en nu ben ik weer langzaam begonnen met wat dingen proberen te eten. Donderdagavond was ik ziek van in mijn bed liggen, dus ben ik toch maar gaan stappen. Vrijdagavond was ik bij de tante van Kirsten, en die is wel heel erg lief, ze maakt zich echt zorgen om me. Ze wilde dan ook zaterdag met me naar de dokter gaan, maar ik wilde toch nog maar even wachten (eigenwijs), ook omdat ik op zaterdag college heb, en ik heb wel het idee dat ik me gauw beter ga voelen. Deze week ook nog een keer met Kirsten naar Plaza las Armas gegaan. Hier in Lima kijkt iedereen ons aan, omdat we Gringos zijn, en natuurlijk omdat ik zo knap ben (har har). De eerste keer dat het ons gevraagd werd schrok ik even, omdat ik dacht dat mensen onze spullen wilden stelen (het wordt dan ook niet bepaald aangeraden je 's avonds in het oude centrum te begeven). Maar op het plein bleken er dus aardig wat Peruanen te zijn die met ons op de foto wilden. En toen er dus ook één schaap over de dam was, volgden er meer......

Maandag was ik vroeg opgestaan, Johannes (een duitse Schumacher look-a-like) vroeg of ik met hem mee wilde gaan naar plaza mayor. Hier in Perú heeft elke stad een Plaza las Armas, maar Lima moest de naam weer zonodig veranderen in Plaza Mayor. Aangezien ik nog steeds niet in het oude centrum was geweest, wilde ik natuurlijk graag mee. Plaza mayor is een heel mooi stadsplein, en we zijn in de buurt wat rond gaan lopen. Opvallend is dan dat heel dichtbij Plaza Mayor een riviertje stroomt met uitzicht op onvoorstelbare tegenstellingen aan weerszijden. Het oude centrum is niet bepaald een rijke buurt zoals Miraflores, maar aan de andere kant van de rivier is het nog veel erger. We zijn de brug overgestoken om even aan de andere kant te kijken, maar echt de wijk zijn we niet ingegaan, dit vooral om veiligheidsredenen. Het water onder de brug is echt heel erg vies, en beneden zaten er gewoon mensen zich met het vieze water te wassen, niet voor te stellen, midden in de stad. Deze keer dan ook geen foto van het mooie Plaza las Armas (de trots van de stad), maar een foto die mij heel erg aansprak, met zicht op de slechte kant van de brug wat een grote berg armoede is. Op de foto zie je op de achtergrond ook een sloppenwijk tegen de woestijnachtige heuvels van Lima, zoals je er hier heel veel ziet. 's Avonds mijn eerste salsa-les gehad, de basisstapjes geleerd, dat was dus echt 2 uur lang zwoegen... maar het was muy divertido, en vooral heel erg handig, aangezien ze hier alleen naar Salsa, Merengue en Reggaeton luisteren...

Vamos a la Playa! Finalmente, de wekker gaat om 9 uur, het is zondag en ik ben supercansado (moe). 2 uurtjes geslapen, om 10 uur te vertrekken naar het strand. Achteraf bleek dus dat ik 2x zoveel had kunnen slapen, want uiteindelijk vertrokken we pas om 12 uur naar playa Silencio. Bijna heel het huis (APU1) en alle mensen van het tweede huis (APU2) gingen mee. Het was een uurtje rijden in een Combi (een klein busje), die volgestampt wordt en overal stopt. Om 1 p.m. kwamen we aan op la playa: een soort caribisch strand, met superblauwe zee en hoge golven. Het strand was overvol, ik had nog nooit zoveel mensen op elkaar zien liggen, het was alsof alle 8 miljoen inwoners van Lima daar moesten liggen. Helemaal op elkaar, maarja, dan heb je wel een heerlijk zonnetje en een hele lekkere zee. Ik woon zelf ook op ongeveer 2 minuten lopen van het strand, maar daar is de zee echt heel erg vies. Een uurtje of twee gelegen op het strand, en daarna maar naar een strandtent. Daar nuttigden we een paar Cusqueñas (bier uit Cuzco) en heb ik een specialidad Peruana "Cebiche" gegeten. Dit is Pescado Crudo (rauwe vis) maar dan toch eigenlijk ook niet, ze zeggen namelijk dat het wordt gekookt door de limoen die erover heen gaat. In leche de tigre (sap van de vis) wat goed schijnt te zijn voor de libido. Best lekker, wow, Vicente eet vis... mam, paps, jullie kunnen trots op me zijn!! Op het strand hebben we verder de hele middag gevolleybalt, gepooled en een beetje beachbinken natuurlijk. Was erg leuk, en vooral erg warm! Om ook eens een andere kant van Perú te belichten, onderweg naar het strand kom je ook heel erg veel armoede tegen. Mijn foto's worden tot nu toe elke keer mooier lijkt het wel, maar volgende keer probeer ik eens een andere kant te laten zien. Lima is in een woestijn gebouwd, dus heel veel zandbergen, waartegen allemaal sloppenwijken zijn gebouwd. Niet voor te stellen gewoon, wat een armoede.. en vooral: wat een grote verschillen, daarover binnenkort meer. 's Avonds toen ik thuis kwam, was ik kapot, en morgen (maandag) beginnen mijn salsa-lessen!...

Nu ben ik hier al 2 weken, en ik heb nog steeds niet het plaza mayor van Lima gezien, wat toch echt wel een kwalijke zaak is. Deze week ook heel erg druk gehad met de universiteit. En zelfs gister (zaterdag) een kleine test. Ik volg op het moment 2 vakken: Toma de Decisiones Gerenciales, en Politica Economica Latinoamericana. Beiden wel interessant, alleen vonden ze het bij TDG wel leuk om mensen met een test te verrassen vóór het eerste college, om te kijken of iedereen het wel leest. Het was een soort van verrassing, en als verrassing deden ze het bij de tweede lecture gewoon nog een keer. Het andere vak is heel erg macro-economisch en dus ook wel bastante burrido. Vrijdagavond bijna niet geslapen omdat ik nog een deadline om 0:00 uur had staan voor het vak van de Semana Internacional, en de volgende dag voor Pol.Econ.LA een klein examen had. Eigenlijk wilde ik dus lekker op donderdag, vrijdag en zaterdag gaan stappen, maar dat feest ging niet helemaal door. Zaterdag middag (na college) ben ik hier in een heel groot central commercial gaan kijken... conclusie: alles is hier zoveel goedkoper. Heel de dag naar de avond uitgekeken, eindelijk kon ik gaan stappen, en dat gingen we ook, op naar de Bierhaus (foute naam, I know, voor een best wel hele leuke tent), bailar all night long... En om 7 uur 's ochtends moest ik alleen naar huis, want waar de rest was??? Vandaag (zondag) hoorde ik dat de meesten al om 2:30 naar huis waren gegaan. Om 7 uur ging ik maar gauw mijn bed in, 9 uur ging mijn wekker weer om naar het strand te gaan de volgende dag...

Zaterdagavond lekker wezen stappen, mijn huisje is heel vlak bij Larco Mar, een moderne centro commercial, waar ook een grote discotheek in zit: de Aura. De vriendin van de neef (Ian) van Kirsten, een Peruaanse, had VIP-arrangements geregeld, dat scheelde weer 40 Soles entree, en toegang tot VIP-area. Met Ian, Arelie, Roxanna en Kirsten op stap, het was echt een heel erg mooie tent, groot terras (met direct uitzicht over zee)... in één woord: prachtig! Jammer alleen dat in zo'n tent de bierprijzen dan ook wat naar de Nederlandse kant toe neigen. Roxanna probeerde mij en Kirsten vrijwel tevergeefs nog wat meer salsa bij te brengen, en verder was het erg gezellig. Toen we naar huis gingen, was het gewoon lekker een graadje of 22 buiten, en ongeveer 1 minuutje lopen van mijn huis, dus dat is allemaal ook nog wel te doen. De volgende dag naar Kirsten haar casa gegaan, om daar lekker bij het zwembad te liggen. Zij hebben daar een werkster die een lekkere kipverrassing had klaargemaakt voor de zondag, nog even King Kong gekeken, en daarna naar huis. Illegale DVD's kan je hier echt heel goedkoop op een soort van winkelcentrum-achtige markt kopen, de Polvos Azules. 3 S/ voor een gekopieerd DVDtje komt neer op 75 eurocent, dus daar kan je hem zelf niet voor branden! Ze hebben dan ook vrijwel alle films. Zelf heb ik voor nu even Cidade de Deus en een muziek DVD van Linkin Park gekocht, maar daarbij ging ik ervan uit dat ik er nog wel terug zou komen.

In Perú moet je overal voor onderhandelen, in het begin betaalde ik voor de taxirit van ongeveer 20-25 minuten naar de universiteit ongeveer 11 Nuevos Soles. Dat komt dus neer op ongeveer 2,50 euro wat dus een stukje goedkoper is dan in nederland voor 25 minuten rijden. Maarja, omdat ik een Gringo ben zetten ze me natuurlijk een beetje af. Nu betaal ik dus nog maar 7 Soles voor dezelfde taxirit, als je laat weten dat je normaal minder betaald, dan krijg je een leukere prijs. Dus nu nog maar 1,50-2 euro voor een rit van 20-25 minuten! Eddy en Ever vragen ook elke dag hoeveel ik betaald heb, omdat zij mij vertelden dat het ook voor 8 kan, ze zijn dan ook erg trots op mij nu! Vrijdags is er een Pisco Sour contest. Pisco Sour is zeg maar dé cocktail van Perú wat iedereen hier drinkt. Op de universiteit wordt een contest gehouden van wie dit het beste kan maken als einde van de Semana Internacional. Gedurende deze week waren er heel veel mensen van andere steden in Perú, zoals Cajamarca (waar Eddy en Ever wonen). Dus je kan je wel voorstellen wat ik de hele avond heb geroepen! Erg leuk, gratis bier, gratis Pisco Sour, en eindelijk beginnen mijn medestudenten tegen me te praten omdat ik vandaag alleen ben (Kirsten is ziek). Mensen beginnen redelijk borrachio (=dronken) te worden, dus dat maakt het Engels praten voor hun alleen maar makkelijker. Een man die vaak in Nederland is geweest stelt me voor aan alle vrouwelijke medestudenten, que suerte! En uiteindelijk al 2 telefoonnumers meegekregen van mijn iets oudere medestudentes. Cajamarca had helaas niet gewonnen... Daarna in de Jeep van Eddy terug naar huis, en gelijk uit met de mensen de mi casa. Eerst naar een soort van huis dat omgetoverd is tot Barro. Wat het idee geeft van een HouseParty, daarna naar La Muchasca een ander salsa-barretje, welke echt heel leuk is. Hier in Perú is het niet mogelijk om alleen te dansen in groepen, maar alleen met een meisje. Én als je dan danst, dan moet je natuurlijk een salsaatje dansen, aangezien ik dat niet kan....... móet ik het maar leren. Aangezien een meisje aangaf dat ze wel heel graag met me wilde dansen moest Vincent dus naar een meisje toe, en vragen: Quieres bailar? De meisjes zijn hier niet zo geëmancipeerd dat zij het ooit zullen vragen...

Finalmente, vandaag een rustige dag gepland. Eerst even naar Universidad Esan om te informeren over de vakken die wij gaan volgen, en daarna gewoon lekker de stad in. Om tien uur waren we dus bij de universiteit voor informatie, en het vrouwtje van la oficina internacional was erg blij dat we goed waren aangekomen. Ze liet ons gelijk de universidad zien, die heel erg klein is, en gelijk een vuurdoop aan Castellano dat we moesten praten. Erg leuk allemaal, vooral dat ze ons vertelde: Vandaag begint de Semana internacional, om 2 uur begint er college die jullie kunnen volgen. Wij dachten: prima, even kijken hoe het eraan toe gaat, dat is wel leuk. Maaarja, onze medestudent, die tussen de 30-40 jaar oud is dacht er iets serieuzer over. Allemaal peruanen die een week lang gastcolleges volgen voor hun Post-Masters oftewel MBA opleiding. Omdat de colleges in het Engels werden gegeven en het niveau Engels in het algemeen niet zo hoog is, had iedereen koptelefoons op waarin het college live werd vertaald door een talk. Profielschets medestudent: 30-40 jaar, Peruaan, allemaal in kostuum, een goedbetaalde baan, en allen een laptop. Het bleek dus dat we gelijk groepen moesten vormen voor de Semana Internacional voor los casos. Kirsten en ik hadden een groep gevormd met twee hele aardige Peruanen, Eddy en Ever. Die zelfde dag zat ik dus tot 2 uur snachts bij één van die Peruanen thuis aan een opdracht te werken. En het leuke was: maandag t/m donderdag was precies hetzelfde elke dag van 10 uur smorgens tot 1 uur snachts, so far for the sightseeing: vanuit de taxi todos los dias van Miraflores naar Surco waar de universidad is.

De zaterdag avond van aankomst belde Kirsten mij, zij vroeg gelijk of ik de volgende dag naar haar tante en oom kwam omdat ze een barbecue organiseerde waar allemaal nederlandse mensen kwamen eigenlijk. Ik zit in het rijke gedeelte van Lima, Miraflores.. en zij zitten ook in een ander rijk gedeelte: Surco (zuurkool). Maar ik zat dus nog steeds met het probleem van die koffer (ik was zaterdag al naar het vliegveld terug gegaan, maar daar helpen ze je heel slecht en zeiden ze dat ik zondag moest terugkomen). Dus had ik aan de oom van Kirsten gevraagd of die met me mee wilde gaan. Uiteindelijk zijn we maar bij de check-in van KLM gaan vragen, en daar zei de man bij de businessclass: AAAH, Señor Vermeulen? Sí!!! koffertje ruilen.. en alles was weer goed.. pfff. Barbecue was ook wel heel relaxed, hele aardige mensen die oom en tante, en in een heel mooi huis. Terug thuis aangekomen wilde ik eigenlijk gelijk gaan slapen, omdat ik nog niet bij was gekomen van de vliegreis. Maarja, als iemand aan Vincent vraagt: ga je mee ff een biertje drinken? dan ben ik niet de eerste die afhaakt. Dus vooruit... op naar een voor nederlandse begrippen salsa achtig barretje. Erg leuk allemaal, volgende dag gingen Kirsten, ik , en een duitse gozer van dit huis naar de Uni voor informatie. Kon ik weer niet uitslapen...

Zo, misschien voor sommigen een beetje een teleurstelling. Maar ik leef nog! Ik zal maar even beginnen over de vliegreis. Op schiphol vertelden ze mij al gelijk dat het vliegtuig overboekt was. Toch kon ik nog mee en de vliegreis was echt heel erg gezellig, er zaten twee chineze mensen voor mij en eentje naast mij: trapped. Op schiphol was er al gelijk iets mis met het vliegtuig: probleem met de brandstofmeters... en het is toch wel altijd fijn om te weten of er nog een beetje kerosine in dat ding zit... dus moesten we even wachten tot dat gefixed was. Mijn chineze medemens was gelukkig wel een wereldmens. Ze spraken allen de taal die 1/4 van deze aardkloot praat: Chinees! en nada más... Erg gezellig dus in een 17 uur durende vliegreis. Met een tussenstopje in Bonaire waar mij een tropische verrassing te wachten stond: een klein vliegveldje en 3 kwartier wachten. Door naar Lima waar mijn koffer (of die van iemand anders?) stond te wachten en de verhuurder van het studentenhuis waar ik verblijf. Toen ik met de taxi in het huis was aangekomen (zie foto) wilde ik gelijk mijn koffer uitpakken om mijn kleding een plaatsje te geven in mijn veel te kleine kamer. Maar helaas, de koffer ging niet open... tot mijn grote verbazing stond er ook geen V.E. Vermeulen op de koffer, maar P. Prak. Mooie opening in het spaans: Tengo un gran problema! Moeders vertelde mij: Vincent, neem de zwarte koffer van je vader en doe er zo'n band omheen in regenboog kleurtjes. Dat heeft niemand dacht ik dan, en moeders dus ook, dat is makkelijk pakken op het vliegveld. Nou.. inderdaad, heel makkelijk pakken... more to come.